TEORETYCZNE PODSTAWY MODELI EMERYTALNYCH I ICH WSPÓŁCZESNE ODMIANY

Abstrakt

Formą materialnego zabezpieczenia ludzi po okresie aktywności zawodowej są tworzone przez rządy państw systemy emerytalne. W krajach europejskich istnieją modele, których źródłem finansowania są składki pracowników, pracodawców oraz środki publiczne z budżetu państwa. Krajowe systemy emerytalne powstawały i rozwijały się w odmiennych warunkach gospodarczych i społecznych, kształtujących konkretne rozwiązania w zakresie i poziomie świadczeń. Są one nie tylko narzędziem polityki socjalnej państwa, ale mają również istotny wpływ na sferę gospodarki i stan finansów publicznych. Celem niniejszej pracy jest przedstawienie czynników i kryteriów charakteryzujących modele systemów emerytalnych oraz poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: czy istnieje wzorcowy system emerytalny? W oparciu o przeprowadzoną dyskusję w podsumowaniu pracy zawarto rekomendacje wskazujące kierunek rozwoju modeli systemów emerytalnych.  Analiza przedmiotu badań wskazuje, że nie istnieje jeden wzorcowy model systemu emerytalnego. Większość krajów europejskich przystosowuje rozwiązania emerytalne do wewnętrznych uwarunkowań ekonomiczno-społecznych. Kraje dążą do wypracowania optymalnego systemu emerytalnego stabilnego finansowo, aby zapewnić adekwatne dochody na emeryturze i umożliwić starszym ludziom korzystanie z godziwego standardu życia i niezależności ekonomicznej.