WARUNKI PRZYSTOSOWANIA SIĘ LUDZI ORAZ OCHRONA OSÓB I MIENIA PODCZAS ZARZĄDZANIA KRYZYSEM WYNIKAJĄCYM Z ZAGROŻEŃ PRZYRODNICZYCH
Słowa kluczowe:
interwencja kryzysowa, zarządzanie kryzysowe, zagrożenia przyro-dnicze, zagrożenia antropogenne, ryzyko zagrożeń katastrofa humanitarna, grupy ratownicze, adaptacja ludzi do zagrożeń, strategie przeżywania podczas zagrożeń, zespół zaburzeń po stresie pourazowymAbstrakt
Zarządzanie kryzysowe jest szczególną formą sprawowania władzy. Jako nauka o kierowaniuobejmuje takie dziedziny działania, jak: ustalanie, planowanie, projektowanie układów organizacyjnych (przygotowanie), aktywizacja, wykonanie, kontrola, gospodarka zasobami i majątkiem trwałym, kontakty z otoczeniem. W naukoznawstwie nie znajdujemy jednoznacznej definicji zarządzaniakryzysowego. Polimodalna i polimorficzna złożoność zjawisk orazskutkówwywoływanych przez różnego rodzaju zagrożenia przyrodnicze wynika z ich nieprzewidywalności, nagłościoraz intensywności. Szeroki zakres złożoności przyczynia się doformułowania coraz bardziej rozbudowanych modeli zarządzania kryzysowego i jego definicji –zarówno w teoriach zarządzania, jak i znowelizowanej w 2007 r. ustawie. Semantyczna różnorodność, „pejzaż” znaczeniowy zjawisk oraz ich konsekwencji, występujące wopracowaniach zzakresu zarządzania kryzysowego, domaga się metodologicznej refleksji w przestrzeni racjonalności działania. Wniniejszej pracy podjęto analizę istotnych zagadnień metodologicznych, występujących w badaniach zachowań ludzi, którzy przeżywają zagrożenia przyrodnicze, a także bezpośrednie ich następstwa. Omówiono najważniejsze wyniki badań dotyczących problemu adaptacji ludzi do zagrożeń przyrodniczych. Przedstawiono sposoby reagowania jednostek i grup ludzi na zaistniałe zagrożenia. Ukazano także możliwości adaptacji osób poszkodowanych zagrożeniami przyrodniczymi po ich ustąpieniu oraz zakresy jej optymalizacji.
