Dynamika konwergencji polskich województw

Abstrakt

Głównym celem artykułu jest analiza polityki spójności, oraz jej wpływu na dostępne środki społeczne, ekonomiczne i przestrzenne przeciwdziałające nadmiernemu zróżnicowaniu regionalnemu polskich województw. Poddając ocenie problem badawczy należy skupić uwagę na ogólnej polityce rozwoju regionalnego oraz stopień jej wpływu na proces konwergencji (niwelowanie dysproporcji). Dla celów badawczych przeprowadzono wywiad internetowy, a także sięgnięto po dane zebrane przez Główny Urząd Statystyczny aby wskazać gdzie tkwi problem w zakresie efektywności wdrażania polityki spójności. W ciągu dwóch tygodni 49 osób zamieszkałych na terenie województwa małopolskiego, w przedziale wiekowym od 18 do 55 lat odpowiedziało na pytania związane z tematyką polityki spójności, polityki regionalnej oraz jednostek samorządu terytorialnego. W połączeniu z danymi GUS wyniki badań wskazują, że problem tkwi w jednostkach terytorialnych zlokalizowanych w granicach województwa. Polityka konwergencji województw podjęta w ramach polityki regionalnej czy też w zakresie polityki spójności często prowadzi do osłabienia wewnętrznych mechanizmów rozwojowych ze względu na zróżnicowanie przestrzennej działalności człowieka. Nie oznacza to jednak, że nie przynosi korzyści. Wyniki badań wskazują, że wpływ jej instrumentów jest widoczny na rynku pracy, w infrastrukturze społecznej, transportowej czy środowiskowej, także w zakresie badań i rozwoju. Dla niwelacji dysproporcji przy jednoczesnym rozwoju województw, należy skupiać uwagę na kompleksowym rozwoju zewnętrznym i wewnętrznym, biorąc pod uwagę zarówno wymiar lokalny jak i regionalny.